Goa czyli 50 twarzy słońca [GALERIA]

Goa, region znajdujący się na południowo-zachodnim wybrzeżu Indii, to kolonialna pozostałość Portugalii, która odizolowana od Indii przez ponad 451 lat zdołała zbudować swoją unikalną kulturę. Populacja sięga prawie 2 milionom co według hinduskich standardów nie jest imponującą liczbą (w proporcji 65% hinduistów oraz 24% chrześcijan). W kulturze i architekturze widać silne wpływy portugalskie. Goa zyskała swoją popularność w latach 60, kiedy nad wybrzeże Morza Arabskiego zaczęli tłumnie przybywać hipisi, ekspatrianci chcący osiedlić się tam na nowo, pielgrzymi odwiedzający katolickie i hinduistyczne świątynie. Obecnie Goa to zagłębie turystów chcących zgłębić tajniki jogi, zapalonych imprezowiczów i entuzjastów muzyki techno/electro oraz popularna destynacja wypoczynkowa dla rodzimych Hindusów.

Goa to wybrzeże, które liczy bagatela 100 kilometrów! Składa się na nie szereg plaż, które niestety nie łączą się ze sobą ciągiem tak jak nad polskim Bałtykiem. Najlepiej od razu zdecydować się na jedną z części: północną lub południową, żeby móc skupić się na zwiedzaniu skoncentrowanych wokół siebie plaż w tej konfiguracji. Na samym wybrzeżu najlepiej poruszać się skuterem, który można wynająć na każdym kroku. Większość dróg jest raczej prosta w manewrowaniu – szereg lokalnych, wąskich szos biegnących wśród soczyście zielonych pól lub rzucających cień palm.

Warto jednak mieć przy sobie międzynarodowe prawo jazdy, bo bladolica twarz turysty bardziej rzuca się w oczy policji, która zawsze nie omieszka skorzystać z okazji, żeby delikwenta wylegitymować i wlepić karę pieniężną. Sęk w tym, że za każdym razem kwota jest inna.. Chociaż bardziej cwani turyści-weterani twierdzą, że zamiast się zatrzymywać trzeba po prostu odjechać, bo rzadko kiedy będzie się chciało policji robić pościg w czterdziestostopniowym upale. Chyba, że ma się do dyspozycji znajomego Hindusa, który jadąc w bliskiej odległości na przedzie będzie zatrzymywać się posłusznie na kiwnięcie mundurowego podczas, gdy Ty będziesz pruć do przodu jakby nigdy nic. Testowanie na własną odpowiedzialność 😉

Najgorętszy sezon pod względem dostępności infrastruktury restauracyjno-klubowo-barowej zaczyna się w połowie listopada i trwa do połowy lutego. Mi osobiście nie udało się tego doświadczyć, ale z opowiadań wiem, że w tym czasie Goa jest nie mniej ruchliwa niż Bombaj w godzinach szczytu. Plusem tego jest mnogość atrakcji – zwłaszcza imprez w przyplażowych klubach, których sława obiega świat i przyciąga rzesze imprezowiczów głodnych wrażeń i różnych egzotycznych używek (if you know what I mean;).

To co mnie zaskoczyło najbardziej to ślady postkolonialnej przeszłości w najmniej spodziewanych przeze mnie miejscach: na wpół zrujnowanych kolorowych domach udekorowanych kafelkami typu azulejos, drzwi frontowych opatrzonych tablicą z portugalsko brzmiącym nazwiskiem byłego właściciela, opuszczone krzyże obrosłe mchem na środku zielonego pola “niczego”, przydrożne kapliczki maryjne, nazwy ulic po portugalsku. Entuzjastom architektury sakralnej polecam odwiedziny starej części wybrzeża – Panaji i tkz. old quarters. Obfituje ona w zabytkowe katedry, które są odrestaurowane i dobrze zaopiekowane przez lokalną chrześcijańską społeczność.

Goa to idealne miejsce na wypoczynek. Przepiękny, soczyście zielony krajobraz, ekstrawaganckie portugalskie domy otulone zielonym bluszczem w środku dziko rosnących ogrodów. Ciąg przyplażowych barów, zachody słońca o kolorze pomarańczy, kobiety malujące dłonie henną, przydrożni sprzedawcy wszelkiego rzemiosła na plażowym pchlim targu.

To wszystko składa się na kolorową mozaikę Goa.

Krainy, w której słońce zachodzi inaczej każdego dnia.

Inne wpisy na temat Indii:

Indie – kraj o smaku masala [FOTORELACJA]

Zapiski z Himalajów czyli gdzie bije serce Indii?

Autor zdjęć: pannazmokraglowa.pl.